احمد حمدی تانپینار (Ahmet Hamdi Tanpınar) (زاده ۲۳ ژوئن ۱۹۰۱ - مرگ ۲۴ ژانویه ۱۹۶۲) شاعر، رمان‌نویس، مقاله‌نویس و پژوهشگر ادبیات اهل ترکیه بود که یکی از مهم‌ترین چهره‌های ادبیات نوگرا در ترکیه شناخته می‌شود. او علاوه بر فعالیت‌های ادبی و دانشگاهی، بین سال‌های ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۶ عضو مجلس ترکیه نیز بود. تانپینار در ۲۳ ژوئن سال ۱۹۰۱ در استانبول به دنیا آمد. پدرش، حسین فیکری افندی، قاضی و اصالتی گرجستانی داشت که حسب آن‌ها به ماچاهل برمی‌گشت. مادر تانپینار در سال ۱۹۱۵ در شهر موصل و زمانی که او سیزده سال داشت بر اثر تیفوس فوت کرد. به دلیل شغل پدر که ناچار به سفر بود، تانپینار تحصیلاتش را در شهرهای مختلف از جمله استانبول، سینوپ، سیرت، کرکوک و آنتالیا ادامه می‌داد. او بعد از پایان تحصیل در مدرسه نظامی، تحصیل آکادمی را در دانشکده ادبیات دانشگاه استانبول ادامه داد و در سال ۱۹۲۳ فارغ‌التحصیل شد. در زمان دانشگاه او دانش‌آموز یحیی کمال بود که عقاید او تاثیر زیادی بر روی شکل‌گیری ذهنیت دانش‌آموزان از زیبایی، ادبیات و تاریخ و فرهنگ ترکیه گذاشت. بین سال‌های ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۳ تانپینار ۱۱ شعر در مجله ادبی درگاه که توسط یحیی کمال بنیان‌گذاری شده بود، منتشر کرد. او در سال ۱۹۲۳ از پایان‌نامه خود با عنوان Şeyhî's Hüsrev ü Şirin دفاع کرد که یکی از تاثیرگذارترین مثنوی‌های قرن ۱۵ بود که گاهی با نام فرهاد و شیرین نیز شناخته می‌شد و توسط شاعران مختلف دوباره سروده می‌شد.
