رکن‌الدین همایون‌فرخ (مهرماه ۱۲۹۷-بهمن‌ماه ۱۳۷۹) پژوهشگر ایرانیِ حوزه ایران‌شناسی و ادبیات فارسی است. رکن‌الدین همایون‌فرخ در سال ۱۲۹۷ در تهران متولد شد. وی از خاندان شیبانی ایران بود. جد او ابونصر فتح‌الله خان شیبانی شاعر و نویسنده بزرگ دوران قاجار بود و پدرش عبدالرحیم همایون‌فرخ نیز از استادان ادبیات فارسی به شمار می‌رفت. در چهارده سالگی به نظم شعر پرداخت و نخستین اثر نظمش را در شانزده سالگی به نام سوز دل منتشر کرد. از ۱۳۲۰ش به کار نویسندگی پرداخت. همچنین روزنامه رخ را منتشر کرد. همایون‌فرخ پس از طی تحصیلات ابتدایی و متوسطه در تهران و ارومیه به آمریکا رفت و درجه دکترای خود را در رشته ایران شناسی و هنر با پایان‌نامه‌ای دربارهٔ «هشت هزار سال شعر ایرانی» دریافت کرد. وی با مسافرت به فرانسه و ایتالیا اطلاعات خود را در رشته‌های هنر و ایران‌شناسی گسترش داد. او به تصحیح و شرح حال شاعرانی که نامشان در محافل ادبی زمان مهجور مانده‌بود پرداخت. وی بیش از ۵۲ اثر تحقیقی از خود به جای گذاشت. وی در بهمن ماه ۱۳۷۹ در گذشت و در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
