ايمان افسريان (تهران، ۱۳۵۳) نقاش و پژوهشگر ایرانی. در آثارش عموماً فضاهای خالی و متروک را به تصویر می‌کشد. در بخش عمده‌ای از نقاشی‌هایش بر جزئیاتی از خانه‌های قدیمی تمرکز می‌کند: آینه‌ای دوده گرفته، دیواری که نور خورشید به قسمتی از آن تابیده یا یک گنجه‌ی قدیمی که گوشه‌ای به حال خود رها شده. حتی زمانی که با نمایشگاه «هست شب»، برگزار شده در گالری اثر، به سراغ نماهای بیرونی از شهر می‌رود، آن‌چه تصویر می‌کند نماهایی است از شهری ساکت و خالی از حضور انسان. افسریان در بیش از بیست سال فعالیت حرفه‌ای خود، بی توجه به مناسبات بازار، بر پیگیری پروژه‌ی شخصی‌اش اهتمام داشته است و این دغدغه‌ی فردی، با توجه به مضامین مشترک آثارش به روشنی قابل ردیابی است. افسریان کارشناسی ارشد خود را در رشته‌ی تصویرگری از دانشگاه هنر تهران دریافت کرده است. همچنین سردبیری نشریه‌ی حرفه‌هنرمند را برعهده دارد و نوشته‌های انتقادی خود پیرامون هنر معاصر ایران را از سال‌ها پیش در این فصلنامه منتشر می‌کند. علاوه بر این، مجموعه‌ای از مقالات نوشته شده در حرفه‌هنرمند توسط نویسندگان مختلف، به همت او با عنوان درآمدی بر تاریخ انتقادی هنر معاصر ایران (دو جلد) چاپ شده است. افسریان هفت نمایشگاه خصوصی برگزار کرده است و آثارش در نمایشگاه‌هایی گروهی در نقاط مختلف دنیا به نمایش درآمده‌اند.
