کتاب در خون

نمایشنامه‌ی «در خون» نوشته‌ی سوزان لوری پارکس، یکی از برجسته‌ترین آثار نویسنده است که بازآفرینی مدرن و رادیکالی از رمان مشهور ناتانیل هاوثورن، «نامه‌ی اسکارلت» ارائه می‌دهد. وی در این اثر، قهرمان رمان هاوثورن یعنی «هستر پرین» را به زنی سیاه‌پوست، بی‌خانمان و بی‌سواد با نام هستر له ناگریتا تبدیل می‌کند. او در شرایطی سخت، زیر پلی در شهری بی‌رحم زندگی می‌کند و مسئولیت بزرگ کردن پنج کودک را که هر کدام پدری متفاوت دارند، به تنهایی بر دوش می‌کشد. هسته‌ی اصلی نمایشنامه، زندگی روزمره و رنج‌های هستر است؛ زنی که جامعه از همان آغاز او را فاحشه می‌نامد و این برچسب را بر دیوار محل زندگی‌اش هر روز مشاهده می‌کند. این واژه بارها در طول نمایش تکرار می‌شود و به نماد سرزنش اجتماعی بدل می‌گردد. با وجود این قضاوت‌ها، هستر تلاشی پیگیرانه دارد تا فرزندانش را در فضایی انسانی‌تر پرورش دهد. اما فقر، نابرابری و بی‌عدالتی مدام او را به عقب می‌رانند. ساختار نمایش دو پرده و نه صحنه دارد، همراه با پنج بخش موسوم به «اعتراف‌ها». این اعتراف‌ها از سوی شخصیت‌هایی بیان می‌شوند که در ظاهر برای کمک به هستر ظاهر شده‌اند، اما در عمل از او سوءاستفاده کرده‌اند. هر یک از این شخصیت‌ها، از جمله پزشک، مددکار اجتماعی، کشیش و یک دوست قدیمی، رابطه‌ای جنسی با هستر داشته و او را تنها گذاشته‌اند. این اعتراف‌ها نه ‌تنها پرده از ریاکاری افراد با موقعیت‌های اجتماعی بالا برمی‌دارد، بلکه نشان می‌دهد چگونه جامعه در قالب نهادها و افراد، مسئولیت در قبال وضعیت هستر را انکار و بار گناه را فقط بر دوش او می‌گذارند. به طور کلی، موضوعات محوری در این نمایشنامه شامل فقر، نابرابری جنسیتی و نژادی، سرزنش اجتماعی و شکنندگی یک مادر در حاشیه‌ی اجتماع است. نویسنده نشان می‌دهد چگونه یک زن سیاه‌پوست و فقیر، به‌جای دریافت کمک، مدام در معرض بهره‌کشی، تحقیر و قضاوت قرار می‌گیرد. مادر بودن در این متن نه نشانه‌ای از تقدس، بلکه میدان نبردی میان بقا، عشق، و فشارهای خردکننده اجتماعی است.