1. خانه
  2. /
  3. کتاب مزدا پرستی در ایران قدیم

کتاب مزدا پرستی در ایران قدیم

3.9 از 1 رأی

کتاب مزدا پرستی در ایران قدیم

Mazda worship in ancient Iran
٪15
105000
89250
معرفی کتاب مزدا پرستی در ایران قدیم
کتاب «مزدا پرستی در ایران قدیم» که در اوایل قرن بیستم توسط آرتور ای. کریستین سن، ایران‌شناس نامدار دانمارکی، نوشته شده است، پژوهشی جامع و دقیق درباره‌ تاریخ مذهبی پیش از اسلام ایران به شمار می‌رود؛ اثری که با نگاهی عمیق به منابع فارسی میانه، متون اوستایی و کتیبه‌های باستانی، تصویری منسجم از تحولات اعتقادی و آیینی پیرامون اهورامزدا ارائه می‌دهد. کریستین سن در این کتاب، تلاش می‌کند از دل شواهد پراکنده و روایت‌های اساطیری و تاریخی، روایتی یکپارچه از چگونگی برآمدن، گسترش و نهایتا تثبیت پرستش اهورامزدا در مرکز نظام اعتقادی ایران باستان بازسازی کند؛ تلاشی که نه‌تنها به تاریخ ادیان که به فهم سیاست، فرهنگ و هویت ایرانیان پیش از اسلام نیز گره می‌خورد.
در متن کتاب، کریستین سن مسیر پر پیچ و خم مزدایسم را از دوران نخستین عصر آهن دنبال می‌کند؛ دورانی که در آن اهورامزدا در کنار خدایان دیگر پانتئون ایرانی جای داشت و نماد خرد و نظم کیهانی بود. او با دقت نشان می‌دهد که چگونه ظهور زرتشت تحولی عمیق در این ساختار پدید آورد: اهورامزدا به خدای یگانه و سرچشمه‌ی همه‌ی خوبی‌ها ارتقا یافت، و جهان‌بینی دوگانه‌ی خیر و شر (اسپنتا در برابر انگره) بنیان اعتقادی نوینی بنا گذاشت که بعدها به ستون فقرات دین زرتشتی بدل شد. کریستنسن ضمن تحلیل این تغییر الهیاتی، پیوند آن را با ساخت قدرت در دوران هخامنشی و ساسانی بررسی می‌کند؛ از نقش برجسته‌های معروف چون تاج‌گذاری اردشیر اول گرفته تا کتیبه‌ی بهستون داریوش بزرگ که در آن مشروعیت سلطنتی مستقیما از سوی مزدا اعلام می‌شود. نثر کتاب با وجود تکیه‌ی فراوان بر داده‌های باستان‌شناختی و زبان‌شناسی، لحنی روایت‌گرانه و روشن دارد و از ترکیب داده‌های تاریخی، تحلیل اسطوره‌ای و شواهد مادی برای جان‌بخشیدن به گذشته بهره می‌گیرد. خواننده در این مسیر با شبکه‌ی گسترده‌ای از نمادها و آیین‌ها آشنا می‌شود: آتش و نور که تجلی آشا (حقیقت و نظم) در آیین زرتشتی هستند؛ فراوهار که در معماری و هنر به‌عنوان نمادی از پیوند میان امر قدسی و قدرت شاهانه حضور دارد؛ و نقش بی‌بدیل طبقه‌ی موبدان که حافظ پیوستگی آیینی و آموزش‌های دینی بودند، حتی در دل تحولات سیاسی و چالش‌های بیرونی. کریستین سن در این پژوهش نشان می‌دهد که چگونه عبادت مزدا تنها یک عقیده‌ی شخصی یا آیینی بسته نبود؛ بلکه نیرویی بود که هویت ملی، انسجام سیاسی و مشروعیت قدرت سلطنتی را تغذیه می‌کرد و ایران را در برابر نفوذ فرهنگی و نظامی بیگانگان پایدار نگه می‌داشت. این تلاقی دین و سیاست، آیین و حاکمیت، وجهی از تمدن ایران را آشکار می‌کند که نه‌تنها گذشته‌ی آن که درک امروز ما از پیوند دین و فرهنگ ایرانی را نیز روشن‌تر می‌سازد.
کتاب «مزدا پرستی در ایران قدیم» در کنار دیگر آثار کریستین سن، امروز هم منبعی معتبر و الهام‌بخش برای پژوهشگران، دانشجویان و علاقه‌مندان به تاریخ ایران باستان و مطالعات تطبیقی ادیان است؛ اثری که با نگاه موشکافانه، روایت‌پردازی دقیق و پیوند میان اسطوره، تاریخ و الهیات، نشان می‌دهد چگونه اهورامزدا به قلب هویت و فرهنگ ایرانی راه یافت و قرن‌ها الهام‌بخش ماند.
درباره آرتور کریستین سن
درباره آرتور کریستین سن
آرتور امانوئل کریستنسن (Arthur Emanuel Christensen) (زادهٔ ۱۹ ژانویهٔ ۱۸۷۵ در کپنهاگ – درگذشتهٔ ۳۱ مارس ۱۹۴۵ در کپنهاگ) ایران‌شناس، خاورشناس، لغت‌شناس و پژوهشگر معروف اهل دانمارک است. کریستنسن در ۹ ژانویهٔ ۱۸۷۵ در کپنهاگ به دنیا آمد. پدر وی مدیر یک پست‌خانه و او تنها فرزند خانواده بود. به گفتهٔ خود وی خواندن کتاب هزار و یکشب در کودکی چنان تأثیری بر روی او گذاشت که میل به اینگونه مطالعات را در وی برانگیخت. در ۱۳سالگی، در انشایی نوشت که میل دارد تا زبان‌شناس شود تا بتواند دربارهٔ فرهنگ مردم شرقی مطالعه کند. پدر او میل داشت که او در زمینهٔ حقوق به تحصیل بپردازد، اما خود او به تحصیل زبان لاتین، فرانسه و تاریخ پرداخت. در آن هنگام، دانشگاه کپنهاک رشتهٔ خاصی برای مطالعات ایرانی نداشت، اما گاهی اوقات زبان اوستایی تعلیم داده می‌شد. در دوران دانشجویی کریستنسن به یادگیری و تحصیل زبان‌های فارسی، ترکی، سانسکریت و عربی پرداخت همچنین چون برای زبان پهلوی معلمی نیافت خود مستقلاً یادگیری زبان پهلوی را آغاز کرد. کریستنسن هنوز دانشگاهش را به پایان نرسانده بود که نخستین رساله‌اش را به نام رستم پهلوان ملی ایران در ۲۳سالگی و در سال ۱۸۹۸ منتشر کرد. در سال بعد مقالهٔ دیگری به نام افسانه‌ها و روایات در ادبیات فارسی منتشر کرد. او با نوشتن این دو مقاله و مقالات متعدد دیگر آگاهی و تسلط خویش را به زبان فارسی نشان داد. او رسالهٔ دکترای خود را که تحقیقی ادبی و تاریخی در مورد عمر خیام بود به پایان رسانیده و در سال ۱۹۰۳ با درجهٔ ممتاز گذراند. او مطالعات خود را بر روی رباعیات خیام تا سالیان بعد نیز ادامه داده و موفق شد ۱۲۱ رباعی را که احتمال اصالت و انتساب آنها به خیام بیشتر از بقیه رباعیات بود، انتخاب کند و در سال ۱۹۲۷ کتاب دیگری به نام نقد بر رباعیات خیام را منتشر کرد.
آرتور کریستنسن در ۳۱ مارس ۱۹۴۵ در کپنهاگ درگذشت.

اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب مزدا پرستی در ایران قدیم" ثبت می‌کند