کتاب «فریب قطعیت» اثر ایمان اسدی، پژوهشگری با رویکرد بینارشتهای، به بررسی ماهیت دانش علمی و نقش عدم قطعیت در فرآیند کشف حقیقت میپردازد. به عبارت دیگر، این اثر خواننده را به چالشی فلسفی-علمی دعوت میکند تا با نگاهی نوین به مفهوم قطعیت در علم بنگرد و پذیرای ابهام به عنوان موتور محرک پیشرفتهای علمی باشد. به بیان نویسنده، علم، علیرغم دقت روش شناختیاش، همواره با احتمالات و پرسشهای بیپاسخ همراه است. او با مثالهایی از حوزههای مختلف، از فیزیک نظری تا پزشکی، نشان میدهد که حتی نظریههای به ظاهر مستحکم، در مواجهه با دادههای جدید ممکن است بازبینی شوند. برای نمونه، اشاره میکند که پیشبینیهای پزشکی هرگز مطلق نیستند و مدلهای فیزیکی مدرن نیز در معرض بازتعریفاند. در نتیجه میتوان گفت که این ایده که «علم بیش از آنکه پاسخ نهایی دهد، پرسشهای بهتری ایجاد میکند»، محور اصلی کتاب است. نویسنده همچنین به نقش شکگرایی سازنده در فرآیند علمی تأکید داشته و هشدار میدهد که تلاش برای دستیابی به قطعیت مطلق، اغلب به سادهانگاری یا گرایش به شبهعلم منجر میشود. او با نقد دیدگاههای جزمی، نشان میدهد که پذیرش عدم قطعیت نه تنها مانعی برای پیشرفت نیست، بلکه زمینۀ نوآوری را فراهم میکند. او با مرور تحولات علمی، از انقلاب کوپرنیکی تا نظریههای کوانتومی، نشان میدهد که چگونه پارادایمهای علمی در طول زمان دگرگون شدهاند. همچنین، به نظریههای معاصر مانند «تابآوری نظریهها» در فلسفه علم اشاره دارد که بر سازگاری مداوم دانش با شواهد جدید تأکید میکنند. استفاده از مثالهای ملموس، مانند پیشبینیهای آبوهوایی یا درمانهای پزشکی، به درک بهتر مفاهیم انتزاعی کمک میکند. با این اوصاف میتوان گفت که این کتاب پژوهش و نظریهپردازیای تلفیقی بین رشتههای فلسفه، تاریخ علم و علوم معاصر است و به همین دلیل برای طیف گستردهای از خوانندگان مناسب خواهد بود. همچنین قابل ذکر است که نویسنده با وجود پرداختن به مفاهیم پیچیده، از بیان فنی پرهیز کرده و مفاهیم را با زبانی روشن توضیح داده است.