کتاب از توسعه تا مردم سالاری

کتاب «از توسعه تا مردم‌سالاری» نوشته‌ی دن اسلیتر و جوزف وونگ، نگاهی نو و متفاوت به نظریه‌های مدرنیزاسیون و مسیر تبدیل جوامع آسیایی از حکومت‌های استبدادی به نظام‌های دموکراتیک دارد. در این اثر، نویسندگان به بررسی این پرسش می‌پردازند که چرا رشد اقتصادی به معنای شکوفایی دموکراسی در آسیا نیست و در عوض، برخی از نظام‌های استبدادی با به‌کارگیری تغییرات انقلابی به نوعی از دموکراسی بهره می‌برند تا مشروعیت و قدرت خود را حفظ کنند. این رویکرد که به آن «دموکراسی از طریق قدرت» گفته می‌شود، مرکزیت اصلی بحث در کتاب است. در واقع؛ نظریه‌های اولیه مدرنیزاسیون معمولا پیش‌بینی می‌کردند که با رشد اقتصادی، جریان دموکراتیک نیز به طور حتمی رونق خواهد گرفت؛ اما آسیا نمونه‌ای از تنوع و پیچیدگی مسیر دموکراتیک است. نویسندگان نشان می‌دهند که برخی از حکام استبدادی در آسیا به‌جای پذیرش فشارهای داخلی یا بین‌المللی در مواقع ضعف، از مواقع قدرت برای به انجام رساندن اصلاحات دموکراتیک استفاده کرده‌اند. آن‌ها معتقدند که زمانی که نظامی به اندازه کافی قوی و قابلیت اداری و انضباطی لازم را داشته باشد، احتمال آن می‌شود که تصمیم به روی آوردن به اصلاحات سیاسی بگیرد تا از طریق ارائه دموکراسی، چالش‌های اجتماعی و سیاسی ناشی از توسعه اقتصادی را مهار کند. نویسندگان از طریق مقایسه‌ی دقیق تاریخ و سیاست در میان ۱۲ کشور آسیایی، به بررسی نمونه‌های مختلف از مسیرهای دموکراتیک می‌پردازد. در کشورهایی مانند ژاپن، کره جنوبی و تایوان، رشد اقتصادی و تحکیم نهادهای دولتی به حکام کمک کرده تا با اطمینان به سراغ اصلاحات دموکراتیک بروند. اما در برخی موارد دیگر مانند اندونزی، تایلند و میانمار، نظام‌های استبدادی دچار تنش‌های فراوانی گردیدند. به طور ویژه، کتاب نگاهی دقیق به رویدادهای مهمی همچون سرکوب تجمعات دموکراتیک در چین در سال ۱۹۸۹ دارد؛ رویدادی که نشان می‌دهد حتی نظام‌های به ظاهر قدرتمند، زمانی که از نظر سیاسی آسیب‌پذیر به نظر می‌رسند، ممکن است ناتوان از پذیرش تغییرات بنیادین دموکراتیک شوند.