انسانها همه دردمندند. طلب خود درد است و هرکس طلب چیزی را دارد. یکی شفای فرزند خود را میطلبد، دیگری ادای دین خود و آن دیگری ثروت و قدرت را. در این میان، تعداد اندکی هستند که دردی ژرف و عمیق دارند، آنهایی که بهدنبال کشف شگفتیهای جهاناند. اینها خردمنداناند. اما همۀ اینها درد است. عشق هم درد است، دردی بیدرمان. عشق آواز قلب است، آوازی از پنهانیترین لایههای وجود انسان که حتما باید متولد شود، زیرا والاترین و قدرتمندترین قانون زندگی عشق است. عشق همانند نردبانی است که با آن میتوانیم به بالاترین سطح آگاهی دست پیدا کنیم. میتوانیم متدین یا متشرع باشیم، اما تا عاشق نشویم، دگرگون نخواهیم شد.