در سیر تحولات و دگرگونی های جهان امروز یک نکته مسلم است و تفاوت بارزی است که جامعه امروز با جامعه فردایمان خواهد داشت. در آینده, عصر صنعت را پشت سر خواهیم نهاد و این بدان معنی که مفاهیمی چون عصر فضا, عصر ارتباطات, عصر خودکاری و ... که متعلق به دوران صنعت بوده اند عمرشان به سرآمده و عصر نوینی آغاز می شود (الوانی, 1383). هر روزه, ایده ها, اندیشه ها, روش ها, ابزارها و وسایل جدیدی در عرصه های گوناگون به وجود آمده و طی فرایندهای در جامعه منتشر می شوند. برخی روش ها, ابزار ها و ایده ها به سرعت و برخی به کندی انتشار می یابند. برخی در جریان گسترش, متحول شده و به نحوه دیگری به کار می روند و برخی شکست می خورند(حسنی, 1385). از این رو, نمی توان با تکیه بر روش های پیشین اداره سازمان ها به بقای آن ها امیدوار بود. با توجه به تغییر سریع تکنولوژی و رقابت روز افزون جهانی واضح است که توانای سازمان ها در تولید محصولات و خدمات تازه, تاثیر حایز اهمیتی روی عملکرد بلند مدت آن ها دارد (صادقی, 1385).
کتاب مبانی، رویکردها و نظریه پردازان تغییر
علم