کتاب رومولا

رمان «رومولا» نوشته‌ی جورج الیوت (مری آن ایوانز)، اثری تاریخی است که در فلورانس قرن پانزدهم، در دوران پرآشوب رنسانس روایت می‌شود. داستان در زمانی می‌گذرد که شهر تحت تأثیر اصلاحات مذهبی و تغییرات سیاسی شدید قرار دارد. در مرکز روایت زنی به نام رومولا قرار دارد؛ دختری باهوش و تحصیل‌کرده که در خانه‌ی پدری‌اش در کنار پدری نابینا و دانشمند، زندگی منزوی اما اندیشه‌ورزانه‌ای دارد. او با مردی به نام تیتو میلو، یک مهاجر یونانی خوش‌ظاهر و جاه‌طلب، ازدواج می‌کند؛ ازدواجی که آغاز تغییرات بزرگ در زندگی‌اش است. تیتو در ظاهر مردی خوش‌رفتار و موفق است، اما در عمل از هر فرصتی برای پیشرفت شخصی‌اش استفاده می‌کند، حتی اگر به دیگران آسیب بزند.
در خلال داستان رومولا به‌تدریج درمی‌یابد که زندگی‌اش بر پایه‌ی دروغ و خودخواهی همسرش شکل گرفته است. در همان زمان شهر فلورانس درگیر جنبش‌های مذهبی و سیاسی است و کشیشی اصلاح‌طلب به نام ساوونارولا قدرت زیادی به‌دست می‌آورد. رومولا که میان ایمان مذهبی، وظیفه‌گرایی اخلاقی و ناامیدی شخصی گرفتار شده، سفری درونی را آغاز می‌کند تا جایگاه خود را در جهانی متزلزل پیدا کند. این سفر از خانه و خانواده‌اش آغاز می‌شود و به جست‌وجوی معنایی تازه از ایمان، انسانیت و مسئولیت اجتماعی می‌انجامد.
او در پی مواجهه با رنج‌ها و خیانت‌ها، مسیر تازه‌ای برای زندگی برمی‌گزیند و تصمیم می‌گیرد به جای انزوا یا انتقام، به دیگران کمک کند. رابطه‌ی او با تسا، زنی ساده و آسیب‌پذیر که قربانی رفتار تیتوست، نمونه‌ای از این تغییر در نگرش اوست. این مسیر تحول نه از طریق مذهب سنتی، بلکه از راه همدلی انسانی و حس مسئولیت فردی شکل می‌گیرد.
الیوت در «رومولا» از بستر تاریخی فلورانس برای بررسی مفاهیمی مانند وجدان، خیانت، ایمان، و نقش زنان در جامعه استفاده می‌کند. روایت به‌طور مداوم میان زندگی شخصی رومولا و فضای سیاسی و فکری زمانه‌اش در نوسان است. در کنار داستان، نویسنده جزئیات دقیقی از محیط رنسانسی ارائه داده و تصویری از زنی ارائه می‌دهد که در دل آشوب و فساد، تلاش می‌کند انسانی‌تر و آگاه‌تر زندگی کند؛ زنی که مسیر رشدش بازتابی از پرسش‌های اخلاقی و فکری قرن نوزدهم نیز هست.