کتاب «مغز رفیقباز: عصبشناسی دوستی، همدلی و زندگی اجتماعی» نوشتهی بن راین به بررسی این موضوع میپردازد که مغز انسان چگونه برای تعامل اجتماعی شکل گرفته و چرا ارتباط با دیگران برای سلامت ذهن و بدن حیاتی است. نویسنده که عصبشناس است، پژوهشهای جدید علوم اعصاب را با نمونههای واقعی از زندگی روزمره ترکیب میکند تا نشان دهد انزوا و قطع ارتباطات اجتماعی، تأثیراتی عمیق بر کارکرد مغز، ترشح هورمونها و حتی بیان ژنها دارد. او در آغاز توضیح میدهد که مغز انسان در طول تاریخ برای زندگی گروهی و همکاری تکامل یافته و زندگی مدرن با انزوای ناشی از فناوری و سبک کار جدید، این الگو را بر هم زده است. در ادامه راین سازوکارهای عصبی و شیمیایی تعاملات اجتماعی را توضیح میدهد. او بیان میکند که هنگام ارتباط با دیگران موادی مانند اکسیتوسین، سروتونین و دوپامین ترشح میشوند که به احساس رضایت، آرامش و انگیزه کمک میکنند. کتاب با اشاره به مطالعات گوناگون نشان میدهد که کمبود ارتباط اجتماعی اثراتی مشابه استرس مزمن دارد و میتواند به بروز افسردگی، اختلالات شناختی و بیماریهای جسمی منجر شود. در همین بخش نویسنده تفاوت میان تعامل حضوری و مجازی را بررسی میکند و توضیح میدهد که ارتباط چهرهبهچهره تأثیر مستقیمتری بر مغز دارد، در حالی که ارتباط آنلاین تنها بخشی از همان اثر را بازتولید میکند. بخش بعدی کتاب بر مفهوم «رژیم اجتماعی» تمرکز دارد؛ یعنی تعادل و کیفیت روابطی که هر فرد برای سلامت روانی خود نیاز دارد. راین به این نکته اشاره میکند که همانطور که تغذیه و خواب برای بدن ضروریاند، تعاملات اجتماعی منظم و معنیدار نیز برای مغز لازماند. او از پژوهشهایی میگوید که نشان دادهاند دوستیهای عمیق، همدلی و تماس انسانی موجب کاهش التهاب، بهبود عملکرد سیستم ایمنی و افزایش طول عمر میشوند. در این بخش همچنین توضیح داده میشود که مهارتهایی مانند گوش دادن فعال، توجه آگاهانه و درک احساسات دیگران، قابل یادگیری و تمرین هستند. نویسنده تأکید میکند که مغز انسان انعطافپذیر است و با ایجاد تغییرات کوچک میتوان اثرات منفی تنهایی را کاهش داد. او پیشنهاد میدهد که هر فرد با بررسی عادتهای اجتماعی خود، راههایی برای افزایش تماس واقعی و معنادار با دیگران پیدا کند؛ حتی گفتوگوهای کوتاه روزانه یا ارتباط منظم با دوستان نزدیک میتواند ساختار و عملکرد مغز را بهبود بخشد.
درباره بن راین
دکتر بن راین، متخصص علوم اعصاب در دانشگاه استنفورد و از سخنوران مشهور علمی است. او بیش از یک دهه را صرف مطالعه علوم اعصاب تعاملات اجتماعی کرده و اطلاعات جدیدی را کشف کرده است.