کتاب خوشبختی به منزله غایت انسانی، پژوهشی نظام مند در زمینه فلسفه تطبیقی است که با تمرکز بر مفهوم «خوشبختی» به مقایسه ای تحلیلی میان دیدگاه دو حکیم الهی برجسته - توماس آکوئیناس، فیلسوف کاتولیک قرون وسطی، و علامه محمد حسین طباطبایی، فیلسوف و مفسر بزرگ معاصر شیعه می پردازد. نویسنده با نگاهی انتقادی و تطبیقی، تلاش کرده است تا با عبور از برداشت های سطحی، ساختار فلسفی دو نظام فکری را در زمینه کمال نهایی انسان بررسی و مقایسه کند.
متن از یک سو وفادار به آموزه های آکوئیناسی است و از سوی دیگر تحلیل هایی کوتاه از فضای فلسفه اسلامی صدرایی و دیدگاه های معاصر (طباطبایی) ارائه میدهد.
این کتاب میتواند برای دانشجویان و پژوهشگران فلسفه اسلامی، فلسفه مسیحی، کلام تطبیقی و الهیات فلسفی منبعی الهام بخش باشد و به ویژه در فهم نقاط اشتراک و افتراق دو سنت بزرگ عقلانی -یعنی الهیات مسیحی و حکمت اسلامی، افق هایی تازه بگشاید.