کتاب همسایه‌ی حیدر

تابوت روی ماشین مشکی بود و پرچم ایران کشیده شده بود روی تابوت. باید تا کربلا می‌رفتیم. به هر ایست‌بازرسی که می‌رسیدیم، هم دست‌ها را می‌آوردند بالا و هم از کوچک تا بزرگ، ایستاده احترام نظامی می‌دادند؛ احترام ویژه‌ای که مشابهش را ندیده بودم. از لحظه‌ای که وارد بازرسی می‌شدیم تا زمانی که ماشین حامل تابوت و مشایعت‌کنندگان خارج می‌شد، این احترام نظامی بود و فقط سرها در مسیر عبور ما به بدرقۀ حاج‌رضا می‌چرخید. احساس غرور می‌کردم؛ اما شکسته بودم. تا یادم می‌آمد این احترام برای چه کسی است، قلب و بغضم می‌شکست.