این کتاب، پژوهشی است در اعجاز بیانی قرآن کریم که به بررسی فواصل آیات از منظر نحو، بلاغت و دلالت می پردازد. نویسنده با الهام از مکتب عبدالقاهر جرجانی و زمخشری و بهرهگیری از دستاوردهای معاصر کوشیده است تا نحو را پایه ای برای فهم زیبایی شناسی متن و بلاغت را عرصه ای پویا و میان دانشی بنمایاند. در این پژوهش ، فواصل آیات از دیدگاه های، آوایی، صرفی، نحوی و معنایی تحلیل شده و پیوند آن با موسیقی و تصویرپردازی قرآنی نشان داده می شود. اثر حاضر با نگاهی نو به تناسب فواصل با مضمون آیات و حذفهای زیباشناختی و جلوههای ایهام و ایحاء مینگرد و افقهای تازهای در مطالعه بلاغت قرآن میگشاید.