کتاب اتاق کار

Speaking of Work
(یازده روایت از عشق، تعلیق و گیره های کاغذ)
کد کتاب : 20287
مترجم :
شابک : 978-6226194273
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 176
سال انتشار شمسی : 1402
سال انتشار میلادی : 2017
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 7
زودترین زمان ارسال : 3 اردیبهشت

معرفی کتاب اتاق کار اثر لی چایلد

"اتاق کار" به قلم مجموعه ای از نویسندگان، اثری است که "یازده روایت از عشق، تعلیق و گیره های کاغذ" را در بردارد. از جمله نویسندگان این مجموعه می توان به "لی چایلد"، "الن مابانکو"، "بیلی کالینز"، "جاشوا فریس"، "جاناتان سفرن فوئر"، "جویس کارول اوتس"، " روکسان گی"، "جاناتان ایمس"، والریا لوئیزلی"، "گری اشتین گارت"، "ایمی مان و جاناتان کولتون" اشاره کرد. جمعی از برترین نویسندگان جهان که هر یک استعدادی بین المللی، جوایز متعدد و ایده های خلاقانه ای داشتند، دور هم جمع شده اند تا دیدگاه ها و خاطرات خود را از کار کردن و محل کار بنویسند.
در این مجموعه، جستارهایی فراهم آمده که هر کدام از دیدگاهی نو و قابل تامل به مساله ی کار و محیط آن نگریسته اند اما همانطور که از عنوان کتاب "اتاق کار" بر می آید، مضمون مشترک تمامی آن ها و نقطه ی اتصالشان، همان مساله ی کار است. این نویسندگان با استعداد، با گرد هم آمدن در دفتر کاری که مجازی است، پیرامون یک سوال بنیادی، اندیشه و ایده پردازی می کنند؛ سوالی که از آن ها می پرسد اکنون سر کار رفتن به چه معناست؟. در این راستا، تعدادی از این نویسندگان به وسیله ی داستان پردازی، عده ای با نگاشتن خودزندگی نامه و گروهی با بهره بردن از زبان شعر، به سراغ یافتن پاسخ این سوال رفته اند. اما هر بحث، خوشه وار به بحث بعدی متصل شده و موضوعات مختلفی نظیر خلقیات، راهنمایی و مشاوره، رقابت و حتی احساس ملال را بررسی می کند. به طور خلاصه در "اتاق کار"، نحوه ی مشغول شدن به کار و در عین حال برقراری تعادل بین وظیفه و عشق و نوآوری و ساختارگرایی روایت شده است.

کتاب اتاق کار

قسمت هایی از کتاب اتاق کار (لذت متن)
سوال های زیادی داشتیم ولی آن ها را فراموش کردیم و قدم در مسیر خانه خریدن گذاشتیم و سپس به هر درخواستی که در ادامه مطرح شد تن دادیم. تصمیم عجولانه ای گرفته بودیم مثل همه ی تصمیمات مهم مشترک مان تا آن موقع و حالا باید به هر ترتیبی بود جفت وجورش می کردیم. حداقل راه و رسمش را بلد بودیم؛ می دانستیم در وضعیت اضطرار چطور باید عمل کنیم. راستش شاید اصلا فقط در وضعیت اضطرار باشد که خوب عمل می کنیم. در این اضطرار خاص هم یک جور هدفمندی وجود داشت. بعد از همه ی امضاها و پرداخت ها، اسکن ها و ارسال ها و پیوست ها، دو تایی یک خانه خواهیم داشت. میراثی خواهیم داشت برای بچه هایمان و شاید بچه های بچه هایمان. واقعا صاحب یک دستشویی و شاید حتی یک درخت خواهیم بود؛ آن هم در برانکس. مهم تر از همه ی این ها، تا آخر عمرمان هر کدام مان خواهد توانست در اتاق خودش کار کند. نه دقیقا به همان معنای «اتاقی از آن خود» ولی تقریبا نزدیک به آن. مشکل فقط این بود که یک هفته بعدش داشتیم از نیویورک خارج می شدیم تا سه ماه آینده را در جایی دوردست در سیسیل بگذرانیم؛ به این ترتیب تمام ارتباط هایی که باید برقرار می کردیم با بانک، با وکیل ها، با دلال ها، با دوستان و خانواده ای که می توانستند بابت هزینه های قرارداد بهمان پول قرض بدهند، با آدم هایی که باید ازشان راهنمایی می گرفتیم و با باقی جانوران جهان خانه خریدن باید از راه دور اتفاق می افتاد. شاید اگر از قبل به درستی پیش بینی کرده بودیم که خریدن خانه ای قدیمی در برانکس هنگام سکونت در شهر کوچکی در سیسیل آن هم بدون دسترسی به اینترنت، تلفن، پرینتر و بعضی شب ها حتی برق قرار است تا چه حد پیچیده باشد اصلا دست به انجام این کار نمی زدیم. ولی از آن طرف هم اگر کسی می توانست پیش بینی کند ازدواج قرار است تا چه حد سخت باشد، زایمان قرار است چقدر دردناک باشد، مدرک دانشگاهی قرار است چقدر به دردنخور از آب در بیاید، یا انداختن رأی در صندوق قرار است چقدر ناامیدکننده باشد، همه ی مردم کنار کلم بروکلی ها و هویج ها در کیسه ای زیپ دار زندگی می کردند. ما قرار بود آن خانه ی قدیمی را، به هر قیمتی، بخریم و پاییز که برمی گشتیم نیویورک به آن جا اسباب کشی کنیم.