میرزا عبدالقادر بیدل دهلوی، شاعر پارسی گوی، در سال 1504 هجری قمری در شهر عظیم آباد هند چشم به جهان گشود و درسال 1313 زندگی را بدرود گفت. تخلص او در ابتدا «رمزی» بود و سپس بعد از مطالعه ی مصراع «بیدل از بی نشان چه چوید باز» در گلستان سعدی تخلص خود را به «بیدل» تغییر داد.در آثار دهلوی افکار عرفانی با مضامین پیچیده، استعارات، کنایات به هم آمیخته و خیال پردازی و ابداع مضامین تازه همراه است.
نگاه