در مطالعه ی این کتاب آنچه بیش از هر چیز می تواند مفید فایده باشد، و بخش عمده ی کار را نیز تشکیل داده است، شرحی است که از نظریه ی سمانتیک کواین به دست داده ام. که به خصوص در حوزه ی فلسفه زبان بسیار روشنگر است. هر چند که علاقمندان به حوزه های دیگر فلسفه ی تحلیلی نیز آن را بی فایده نخواهند یافت. اما تا جایی که به نظریه ی پیشنهادی نگارنده مربوط می شود یعنی تلاش او برای اثبات واقع گرایی کواین در چارچوب علم تجربی، چه بسا همچنان جای بحث و انتقاد باشد. و تعدادی از منتقدین نمی توانند همسازی شکاکیت معنایی کواین را با هیچ نوعی از واقع گرایی بپذیرند. حتی اگر واقع گرایی به تعبیر خاصی باشد. که در این اثر ارائه شده است. نگارنده نیز اگر چه تلاش کرده است تا نشان دهد که کواین در چارچوب نظام فلسفی خود و به خصوص در پرتوی طبیعت گراییش، به رغم شکاکیت معنایی توانسته است نوع خاصی از واقع گرایی، و نه واقع گرایی به معنای سنتی کلمه را حفظ کند. در عین حال اقرار می کند که قرائت نسبی گرایانه از کواین نیز ممکن است. به خصوص آنکه عدم تعین معنا فی نفسه یکی از مفاهیم کلیدی در فلسفه ی نسبی گرایانه ی پست مدرن است.
کتاب معنا و معرفت در فلسفه کواین
نگاه معاصر
سایه میثمی
