"مرزبان نامه" اثری است از سپهبد "مرزبان بن رستم" در قرن چهارم هجری که ابتدا به زبان مازندرانی به نگارش درآمد و سال ها بعد "سعدالدین وراوینی" اقدام به بازگردانی آن از زبان طبری به فارسی دری نمود. در نسخه ی پیش رو که به کوشش دکتر "خلیل خطیب رهبر" از اساتید به نام دانشگاه تهران تدوین شده، معانی واژه ها و جمله های دشوار در کنار شرح ابیات و بعضی از نکات کاربردی ادبی و دستوری ارائه شده است.
در این اثر گرانبهای تاریخی، که در دسته ادبیات تعلیمی قرار می گیرد و به لحاظ ساختار می توان آن را مشابه کلیله و دمنه دانست، مفاهیمی قابل توجه همچون آز و طمع، بخل و حسادت، دروغ گویی و ستیزه جویی در قالب داستانی از زبان حیوان و انسان نوشته شده است. در وسعت آموزشی و تعلیمی این اثر همین بس که می توان ریشه ی بسیاری از ضرب المثل های امروزی را در آن جستجو نمود.
"مرزبان نامه" به سبب ریشه ای که در تاریخ و قرهنگ این سرزمین دارد، اثری ارزشمند به حساب آمده و از دریچه ی داستان های کهن این مرز و بوم، خواننده را با زندگی و منش انسان های بزرگ، کردار آن ها و نوع برخوردی که با دیگران دارند، آشنا می نماید. به این جهت خواندن "مرزبان نامه" و دیگر آثار اصیل ایرانی، برای فردی که در این سرزمین زندگی می کند، امری حائز اهمیت تلقی شده و این آشنایی با آداب و رسوم و فرهنگ کهن ایران است که تفاوت های عمده را میان یک ایرانی با فردی که چیزی از این سرزمین نمی داند، مشخص می کند.
کتاب مرزبان نامه
صفی علیشاه
خلیل خطیب رهبر
