تو در سرخوشی کدامین سپیده؟
کدامین سپیدی صبح؟
به طراوت شبنم تابیدی-
در بارگاه قطره و باران،
تو از باور کدامین لحظه ی بالیدن-
از سکوتت مهری بر نهاده ای
بر دل پاره های این قاب شکسته؟
تو در آستانه ی این قاب
منتظر عبور کدامین رویا هستی؟
در خواب فروسوخته ی ستارگان؛
تا رفتنت را من
در این سپیده دم رویاگون بهاری نرگس فام
آهسته آهسته
