این کتاب هفتمین جلد از مجموعه ی «مدرسه ی عهد بوق» بوده که برای کودکان گروه سنی (ج) در نظر گرفته شده است. در بخشی از داستان می خوانیم: «تمام شب را بیدار ماندم و به جو عسلی فکر کردم. ولی هیچ نقشه ای برای انتقام گرفتن از او به ذهنم نرسید. برنی بی بزرگ به بن بست رسیده بود. فردا شب قبل از شام در محوطه خودم را به جون رساندم. من می دانم که گلویش پیش من گیر کرده است ولی رویش نمی شود چیزی به زبان بیاورد. جون گفت: "بکش کنار برنی" گفتم: "بازم منو دیدی و وانمود کردی که از دیدنم هیجان زده نشدیا! می تونم باهات حرف بزنم؟" جواب داد: "شرمنده الان کار دارم."» در توضیح پشت جلد کتاب آمده است: «آر. ال. استاین فارغ التحصیل مدرسه ی عهد بوق با معدل 11 است. همین نمره ی درخشان هم باعث شد که شاگرد اول کلاس شان باشد. او می گوید که در مدرسه عاشق قلقلک دادن بچه ها و صدا درآوردن از زیر بغلش بوده. آر.ال استاین در کلاس ششم در رشته ی ورزشی زیرشلوارکشی قهرمان مدرسه می شود. البته گویا متاسفانه بعد از قهرمانی مجبور می شود زیرشلواری اش را با جراحی دربیاورد. آر. ال. در مدرسه خیلی محبوب بوده چون به محض این که پایش را از کلاس بیرون می گذاشته همه ی بچه ها برایش کف و سوت می زدند. یکی از معلمانش که او را به خوبی به یاد می آورد می گوید: آر. ال. بچه ی پرتلاشی بود و مثلا وقتی یاد گرفت با هر دو دستش خداحافظی کند. خیلی به خودش افتخار می کرد. آر. ال. بعد از اتمام تحصیلات مجموعه های ترسناک معروفی از جمله دایره ی وحشت، تالار وحشت، خیابان هراس و غیره نوشت و حسابی معروف شد. او این روزها در خانه اش در نیویورک سیتی زندگی می کند و سرگرم نوشتن داستان های دوران مدرسه اش است. آر. ال. می گوید: آرزو می کنم همه ی بچه ها یه روزی مدرسه ی عهد بوق رو تجربه کنند.»
کتاب مدرسه عهد بوق 7
نشر ویدا
آر ال استاین
