«سیروس‌میرزا» مجموعه داستانی از اروشا نصرت، نویسنده معاصر ایرانی است. داستان‌های این مجموعه همگی یک طنز لطیف اجتماعی دارند که قوانین دست و پاگیر و مناسبات ناهماهنگ اجتماعی و روابط پیچیده بین انسان‌ها را به نقد می‌کشند. برای نمونه داستان اول درباره زن و شوهری به اسم آقا و خانم «ف» است که تصمیم می‌گیرند به توصیه دکتری که به خانم گفته است بیماری‌های جور واجور و سرددش به خاطر آلودگی هوا و اعصاب است و بهتر است به سفر بروند یا تحمل کنند، عمل کنند و راهی سفر شوند تا بلکه زندگی‌شان به حالت عادی برگردد. آنها خیلی زود به دنبال مقدمات سفری به خارج از کشور می‌روند، تهیه گذرنامه، گرفتن بلیط و .... اما دردسرها یکی پس از دیگری به سراغشان می‌آید، جرو بحث با عکاسی، برخورد بد مسئولان اداری، قوانین دست و پاگیر و بعضا خنده‌دار و ...آنها را کم‌کم از فکر سفر به راه اول یعنی «تحمل» می‌رساند که خبر می‌دهند گذرنامه‌ها آماده‌اند: «آقای ف که دیگر خیالش راحت شده بود از زیر چشم او را زیر نظر داشت و به او می‌خندید. که بالاخره زنگ دلنشین علامت کمربندهایتان را ببندید همراه با صدای رمانتیک مهماندار به گوش رسید که تا چند لحظهٔ دیگر در فرودگاه فرانکفورت به زمین خواهیم نشست. همگی از تونلی دراز و بی‌پایان به دنبال هم، مسیر هواپیما تا سالن ترانزیت را پیمودند. در انتهای تونل دو مأمور پلیس آلمانی به‌طور غافلگیرکننده‌ای مدارک شناسایی و پاسپورت را کنترل می‌کردند. خانم ف که بعد از هواپیما بی‌خود و بی‌جهت از مأموران فرودگاه زهره‌ترک می‌شد بیخودی شروع به لرزیدن کرد، تا جلوی افسر دو متری بلوند چشم‌آبی رسید.»
کتاب سیروس میرزا
آبانگاه