ضبط‌های ۱۲۸۴ش روی صفحات گرامافن ۷۸دور
درباره‌ی این اثر، به قلم محمدرضا شرایلی می‌خوانیم:«آغاز آشنایی ایرانیان با فرهنگ و به تبع آن موسیقی غرب در قرن نوزدهم میلادی از دو جریان اصلی نشئت گرفته است؛ نخست آمدوشد اروپاییان به ایران و به دنبال آن مسافرت‌های رجل سیاسی و وابستگان دربار به فرنگ و اعزام جوانان علاقه‌مند برای تحصیل در مراکز علمی غرب و دوم علاقه‌ی طبقه‌ی حاکمه به تشکیل نیروی نظامی که به دنبال خود ورود مستشاران و معلمان فرنگی را به ایران در پی داشته است. در این میان یکی از مظاهر بارز تمدن اروپای قرن 19 که همواره مورد توجه درباریان قرار می‌گرفت گروه‌های موزیک نظام بود چه در مراسم رسمی که با حضور مقامات ایرانی در اروپا برگزار می‌شد و چه دسته‌های موزیکی که همراه برخی گروه‌های نظامی و مستشاران به ایران می‌آمد. پیش از آن سازهایی نظیر شیپور، کرنا، سرنا، دهل و نقاره وظیفه‌ی اجرای موسیقی در مناسبت‌های مذهبی، اوقات شرعی، رخدادهای جنگی یا وقایع دولتی (سیاسی) را در شهرهای بزرگ برعهده داشتند اما نخستین حضور رسمی کارگزاران نظامی و موسیقی نظام به شیوه‌ی غربی در ایران به دوران فتحعلی‌شاه قاجار باز می‌گردد و اولین گزارش‌ها از ورود سازهای غربی به موسیقی نظام ایران را می‌توان در دوران سلطنت محمدشاه یافت..»
آلبوم موسیقی موسیقی نظامی دوره ی قاجار
موسسه فرهنگی و هنری ماهور