ردیف آوازی و تصنیف‌های قدیمی ایرانی، بخش مهمی از تاریخ موسیقی ایران را شکل داده‌اند. این ردیف‌ها و تصنیف‌ها نمایانگر تاریخچه گوناگون موسیقی ایرانی از دوران‌های باستان تا دوران اسلامی هستند. به عنوان مثال شاهنامه فردوسی به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار ادبی ایرانی، حاوی ردیف‌ها و آوازهای موسیقی تاریخی ایرانی است که به دوران افراسیابی و رزمندگان ایران اشاره دارد. آوازهای سنتی ایرانی مانند "داستان"، "بیت"، "دو بیت"، "چاهار بیت"، و "رباعی" از جمله ردیف‌های آوازی قدیمی هستند که از دوران‌های قدیمی به‌صورت شفاهی به نسل‌های جدید منتقل شده‌اند. از جمله تصنیف‌های قدیمی ایرانی است که به دوران ساسانیان برمی‌گردد. این تصنیف‌ها به عنوان موسیقی مراسم و مذهبی در مراسم‌ها و جشن‌ها به کار می‌رفتند. این تصنیف‌ها به عنوان بخشی از سنت‌های موسیقی مردمی ایرانی، از دوران قدیمی تا امروز ادامه دارند. آوازهای سفلکش به عنوان موسیقی مردمی در اقوام مختلف ایران شناخته می‌شوند.
این تصنیف‌ها و ردیف‌ها نمایانگر غنی‌ترین ابعاد موسیقی ایرانی هستند و نقش مهمی در حفظ و انتقال تاریخ موسیقی و فرهنگ ایران داشته‌اند. این میراث‌های فرهنگی تا به امروز به عنوان یک بخش ارزشمند از ادبیات موسیقی ایرانی باقی‌مانده‌اند و در موسیقی سنتی و معاصر ایران تأثیرگذار هستند.
کتاب «ردیف آوازی و تصنیف های قدیمی» از منظری متفاوت به ردیف ها و تصنیف های قدیمی می‌پردازد.
کتاب ردیف آوازی و تصنیف های قدیمی
موسسه فرهنگی و هنری ماهور
فرامرز پایور
