علی حاتمی بر نقطه ی افتراق بین تعاریف قبلی و فعلی استعاره می ایستد. مادامی که دارد با تکیه به فولکور که در کارش به آن ارجاعات زیادی دارد، استعاره میسازد. برداشته های زبان نمایشی پیش از خود چیزی نمی افزاید، اما بزنگاههای خاصی در کار او هست که الگوی استعاره ی کهن را تا امروز بسط میدهند. در نمایشنامه های حاتمی تاثیر مستقیمی از گلستان دیده نمیشود، اما او استعاره پردازیهایی به شیوه ی سعدی دارد. ارزیابی امروزی کردن قالبهای افسانه داستانگویی کلاسیک فارسی در آثار علی حاتمی مستلزم آشنایی با زبان نمایشنامه ها و فیلمنامه های او در کنار هم است...
کتاب چل گیس حریر و ماهی گیر
افراز
امیر عطا جولایی
