زبانشناسی کاربردی، حوزه‌ای بینارشته‌ای است که بخش‌هایی از مطالعات زبانی را دربرمی‌گیرد که تمرکز آن‌ها بر کاربرد زبان است. زبانشناسی کاربردی، برعکس زبانشناسی نظری که زبان را به شکل انتزاعی بررسی می‌کند. مشکلات واقعی مرتبط با زبان و راه‌حل‌های آن‌ها را تحلیل می‌کند و بر کاربران زبان و شیوه‌هایی که آن‌ها زبان را به کار می‌برند، تاکید دارد. تحقیقات زبانشناسی کاربردی از مطالعات نظری به سمت بررسی مشکلات واقعی که در آن زبان مسئله اصلی بود، تغییر یافت. جالب اینکه امروزه حتی بین زبان‌شناسانی که در حوزه زبانشناسی کاربردی فعالیت می‌کنند، بر سر گستره و محدودیت‌های این حوزه اختلاف‌نظر وجود دارد. با این‌حال باید گفت زبانشناسی کاربردی حوزه‌های متنوعی را همچون: تحلیل گفتمان، آموزش زبان، دوزبانگی، چندزبانگی، برنامه‌ریزی زبان، زبانشناسی قضایی، کاربردشناسی، ترجمه، ارتباط بین زبان و جنسیت، روش تدریس، تغییرات زبانی و حتی انتقال اطلاعات در رسانه را در برمی‌گیرد.
کتاب Doing Research in Applied Linguistics
