علی تنگ خالی روی داشبرد را برمی دارد و سرش می کند. رو می کند به پدر. «بابا دیگه نمی خوام مثه تو باشم. حالا که یاسی نمی خواد بزرگ شه منم نمی خوام. می خوام علی کوچیکه بمونم.» پدر با دست اشاره می کند که تنگ نمی گذارد حرف های علی را بشنود. علی روی زانوهایش، روی صندلی می ایستد و شیشه ی تنگ را می چسباند به صورت پدر. به صورتی که ته ریشی جو گندمی دارد. علی دماغش دوباره می چسبد به شیشه و خوکی می شود. از پشت شیشه پدرش را می بوسد. «دیگه باید برم.» پدر باز اشاره می کند که نمی شنود و فقط لبخند می زند.
سمام