در این کتاب به زندگی و آثار «کا اف شینکل» پرداخته می‌شود. «کارل فریدریش شینکل» (زاده ۱۳ مارس سال ۱۷۸۱، درگذشته ۹ اکتبر سال ۱۸۴۱) یک معمار، برنامه‌ریز شهری، نقاش، طراح اثاثیه منزل و صحنه بود. شینکل یکی از برجسته‌ترین معماران آلمان بود که هم ساختمان‌های «نئوکلاسیسم» و هم «نئوگوتیک» طراحی کرد. سبک شینکل، در خلاق‌ترین دوره زندگی‌اش، بازگشت به معماری یونانی بیش از معماری امپراتوری روم و تلاش برای دور شدن از سبک معماری در مستعمره‌های تازه فرانسه بود. بنابراین او طرفدار برجسته احیای معماری یونانی بود. مشهورترین ساختمان‌هایی که او معماری کرد در برلین و اطراف آن یافت می‌شوند نظیر«پاسدارخانه جدید» ( ۱۸۱۶ تا ۱۸۱۸ )؛ «ساختمان مقبره ملی جنگ‌های آزادی، شوسگیل هاوس بین سال‌های ۱۸۱۹ تا ۱۸۲۱ در گندرمن مارکت که بین سال‌های ۱۸۱۸ تا ۱۸۲۱ به‌جای ساختمان قبلی تئاتر که در آتش‌سوزی سال ۱۸۱۷ از بین رفته بود» و «موزه آتس که به‌جای موزه آیلند از سال ۱۸۲۳ تا ۱۸۳۰ ساخته شد». او همچنین کاخ ولیعهد را توسعه داد. بعدها شینکل به طور کلی معماری کلاسیک را کنار گذاشت و در طراحی کلیسای «فردریش وردر» (۱۸۲۴–۱۸۳۱) به نئوگوتیک روی آورد. در «بوکادمی» (۱۸۳۲–۱۸۳۶) ابداعی‌ترین کار شینکل از قراردادهای تاریخی اجتناب کرد و به نظر می‌رسید به مسیر پیموده نشده معماری مدرن هدایت می‌کند که در آلمان فقط در آغاز قرن بیستم اهمیت می‌یافت. شینکل در ایالت «برندبرگ برلین» درگذشت.
کتاب شینکل
یزدا