مرتضی راوندی (۱۲۹۲ تهران - ۲۳ شهریور ۱۳۷۸) از تاریخ‌نویسان معاصر ایران بود. او گرایش سیاسی چپ داشت و در جوانی عضو حزب تودهٔ ایران بود. وی نویسنده کتاب (۱۰ جلدی) تاریخ اجتماعی ایران است. مرتضی راوندی فرزند سید مهدی در ۱۲۹۲ در تهران در خانواده‌ای روحانی متولد گردید. تا اخذ دیپلم در مدرسه دارالفنون مشغول بود. پس از آن وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد. از سال ۱۳۱۸ به عنوان قاضی در دادگستری شروع به کار کرد و به گواه مراجعینش در زمره خوشنام‌ترین قضات دادگستری وقت قرار داشت. مرتضی راوندی از جوانی با همت شخصی و با نیت تهیه تاریخ جامع زندگی «مردم ایران»، پژوهش و فیش برداری از منابع گوناگون داخلی و خارجی را آغاز کرد.
