یوسف بن محمد بن شهاب مشهور به اهلی ترشیزی، از شاعران دربار سلطان حسین بایقرا (۸۷۳ – ۹۱۱ ه. ق) و از جمله گویندگانی است که همواره مورد توجه امیر علی شیر نوایی بوده‌است. خانواده او اصلالتاً تبریزی بوده‌اند که به ترشیز مهاجرت کرده‌اند و وی در ترشیز به دنیا آمد. از اشعارش چنین بر می‌آید که بیشتر به ساختن غزل می‌پرداخته‌است. بنا به نوشتهٔ بعضی تذکره نویسان، اهلی به فریدون میرزا، پسر سلطان حیسن میرزا تعلق خاطر پیدا کرد و مثل مجنون، موی ژولیده بر سر گذاشت و داد عاشقی سر داد. وی سرانجام در سال ۹۳۴ ه. ق در تبریز وفات یافت.
