مهدی ستایشگر (زادهٔ ۱۲ تیر ۱۳۲۷ در تهران) موسیقی‌دان، نوازندهٔ سنتور، پژوهشگر و شاعر اهل ایران است. کتاب ۳ جلدی «واژه‌نامهٔ موسیقی ایران‌زمین» از آثار سرشناس او است. در کودکی تحت نظر پدرش «حبیب‌الله ستایشگر» و «تاج کاظمینی» با موسیقی آوازی آشنا شد و به کلاس‌های «نورعلی برومند» راه یافت. او از کودکی به سرودن شعر نیز می‌پرداخت. وی پس از پایان تحصیل رشتهٔ ادبیات در مدرسهٔ علمیه، در سال ۱۳۴۶ وارد دانشگاه تهران شد. همزمان با تحصیل در رشتهٔ جامعه‌شناسی و ادبیات فارسی، در هنرستان موسیقی ملی فراگیری ساز سنتور را نزد «محمد حیدری» ادامه داد و پس از آن از کلاس‌های «فرامرز پایور» و «محمود کریمی» بهره برد. او فعالیت‌های هنری خود را از دانشگاه تهران آغاز و با گروه‌های موسیقی همکاری کرد. وی سال‌ها به تدریس و پژوهش در موسیقی مشغول است و از سال ۱۳۷۷ مدیرمسئول و سردبیر مجلهٔ تخصصی «هنر موسیقی»، نخستین نشریهٔ موسیقی پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ است. او در سال ۱۳۸۷ مدرک درجهٔ يک هنری خود را از شورای ارزشيابی هنرمندان كشور دريافت نمود.
