جان گری (John Gray) (زادهٔ ۱۷ آوریل ۱۹۴۸) متخصص در فلسفه سیاسی و محقق در زمینه تاریخ نظریه‌ها و استاد بازنشسته مدرسه اقتصاد لندن و دانشگاه آکسفورد است. جان گری بنیادهای مشترک در اندیشهٔ لیبرال را فرد گرایی، تساوی گرایی (در فرصت‌ها) و جهان گرایی برمی‌شمارد. ویژگی فرد گرا بودن حاکی از تفوق اخلاقیات بر زندگی نوع بشر است و در تقابل با فشار ناشی از جمع گرایی سوسیالیست‌ها پا به عرصهٔ وجود گذاشت. ویژگی تساوی گرا بودن حاکی از همان فلسفهٔ اخلاقی است که تمام افراد باید از موقعیت‌های یکسان برخوردار بوده و به یک میزان –به واسطهٔ انسان بودن- ارزشمند تلقی شوند؛ و ویژگی جهان گرا بودن تأکید می‌کند که تمام انواع بشر علی‌رغم تفاوت‌های فرهنگی و منطقه‌ای با یک دیگر برابرند. از نظر او دموکراسی و بازار آزاد به جای شریک بودن رقیب هم هستند. او معتقد است مالکیت خصوصی مظهر آزادی فردی در ابتدایی‌ترین شکل آن است. از نظر جهان‌بینی او یک خداناباور و از نظر انسان‌شناسی یک بدبینِ فلسفی است به طوری که اراده آزاد را یک توهم می‌داند و معتقد است که ذات مشترکی بین انسان‌ها که بتواند همچون ذات انسانیت تصور شود و وجه تمایز انسان‌ها از دیگر حیوانات باشد وجود ندارد.
