مهدی محسنیان راد (متولد ۱۳۲۴) جامعه‌شناس و استاد دانشگاه ایرانی است. وی از نخستین گروه دانشجویان علوم ارتباطات در ایران و از شاگردان کاظم معتمدنژاد است. آثار او عمدتاً در حوزه ارتباطات است. محسنیان‌راد در سال ۱۳۵۰ لیسانس مطبوعات (روزنامه - رادیو و تلویزیون) خود را از دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی اخذ کرد. سال ۱۳۵۳ اولین کتاب او با عنوان تحلیل محتوای رادیو ایران با همکاری کاظم معتمدنژاد و صدرالدین الهی منتشر شد. در سال ۱۳۵۶ مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته تحقیق در ارتباط جمعی از مدرسه عالی تلویزیون و سینما دریافت کرد و در همان سال عضو هیئت علمی دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی شد. با وقوع انقلاب اسلامی و انحلال دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی، هم‌زمان با تدریس در دانشگاه علامه طباطبایی، با سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران همکاری داشت و در آن مقطع سه دوره داوری جشنواره خوارزمی را بر عهده داشت. محسنیان راد در سال ۱۳۶۹ از رساله دکترای جامعه‌شناسی خود با عنوان «انقلاب، مطبوعات و ارزش‌ها: مقایسه ارزش‌های تبلیغ شده در مطبوعات انقلاب مشروطیت با انقلاب اسلامی» با راهنمایی کاظم معتمد نژاد و مشاوره غلامعباس توسلی و حمید مولانا در دانشگاه آزاد دفاع کرد. در همان سال کتاب ارتباط‌شناسی او منتشر و سبب شد تا او را به عنوان مبدع مدل ارتباطی منبع معنی بشناسند. مهدی محسنیان راد در دو نوبت در سال‌های ۱۳۷۵ و ۱۳۷۷ به عنوان پژوهشگر نمونه سال کشور از رؤسای جمهور وقت اکبر هاشمی رفسنجانی و سید محمد خاتمی، جایزه و لوح تقدیر دریافت کرد.
مهدی محسنیان راد در سال ۱۳۷۴ به عضویت هیئت علمی دانشکده فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق درآمد و در سال ۱۳۹۱ درجه استادی را دریافت کرد. در سال ۱۳۸۸ از کتاب سه جلدی ایران در چهار کهکشان ارتباطی او یک مجموعه ۱۳ قسمتی تلویزیونی با عنوان ارتباط ایرانی با اجرای اسماعیل میرفخرایی تهیه و از کانال ۴ تلویزیون ایران پخش شد.