سیف بن محمد بن یعقوب هروى (۶۸۱ـ زنده در۷۲۱ق)، معروف به سیفى هروى، نویسنده، شاعر، ادیب، مورخ بود. در جوانى علوم و معارف اسلامى را فرا گرفت ودر ادب فارسى و عربى تبحر یافت.در پى آن به کمک استادش، حکیم سعدالدین منجم غورى، به دربار فخرالدین کثرت، حاکم هرات راه یافت و قصاید و قطعات بسیارى درمدح او سرود. سیفى هروى از نویسندگان نامدار خراسان و دربار هرات و یکى از جمله‌چهل تن شعراى نامى مدّاح ملک فخرالدین و ملک غیاث‌الدین کرت بوده است. طبق اظهار صریح خود وى، در سال 687ق که مردم هرات از بى‌نظمى و بى سر و سامانى هرات ناشى از رفتن حاکم هرات شهر را ترک می‌کردند، شش ساله بوده‌است. شرح حال وآثار شعرى و ادبى سیفى از اغلب تذکره‌ها فوت شده است.از تاریخ فوت او هیچ‌مدرکى در دست نیست. سیفی از طرف غياث‌الدين کرت فرمان يافت کتابى در تاريخ هرات از زمان چنگيز و خرابى شهر و به قتل رسيدن ساکنان آن در 618ق تاعصر خويش بنويسد. تاريخ تأليف تاريخ‌نامه هرات معلوم نيست، اما با توجه به آنکه هروى در چند جا از ممدوح خود، غياث‌الدين، با عنوان حاجى ياد مى‌کند، احتمالا تأليف کتاب در حدود 721 ق، مقارن بازگشت غياث‌الدين از سفر حج پايان يافته است. با اين فرض و با توجه به آنکه سيفى اين کتاب را در مدت دو سال و نيم فراهم آورده و به گزارش حوادث 721ق خاتمه داده است، احتمالا در حدود 718ق تأليف آن را آغاز کرده است.
