عباس باقری (زاده ۱۳۰۹- درگذشته آذر ۱۳۹۰ هجری خورشیدی)، حقوقدان و مترجم آثار فلسفی و ادبی، در تهران به دنیا آمد، تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همین شهر به پایان برد، سپس وارد دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۴۲ درجه دکتری خود را در حقوق جزا گرفت. وی پس از گرفتن درجه لیسانس به خدمت دادگستری درآمد و مشاغل دادیاری دادگستری خوزستان و ریاست دادگستری دماوند را عهده‌دار شد. پس از مدتی از تمام خدمات دولتی کناره گرفت و به کار وکالت پرداخت و چند سالی نیز معاون مدیر عامل بانک صادرات ایران بود، اما در سال ۱۳۵۶ خورشیدی از آن شغل استعفا کرد. باقری در سال ۱۳۶۱ به اروپا رفت و مدت ۱۴ سال (تا ۱۳۷۵) در پاریس زیست. وی در پاریس، مطالعات خویش را بر سپهرهای اندیشگی غرب متمرکز ساخت و در رشته‌های علوم انسانی همچون فلسفه، سیاست، ادبیات و دین پژوهی، آثار دانشوران و پژوهندگان زبده باختر را مطالعه کرد. وی معتقد بود لزومی ندارد که مترجم هم‌عقیده با کسی که آثارش را ترجمه می‌کند باشد. او تأکید می‌کرد که در کار ترجمه هدفش بر این است که منابع اطلاعاتی مختلف را در اختیار نسل امروز مملکت قرار دهد.
