ر. ک. نارایان (R. K. Narayan) (۲۰۰۱ - ۱۹۰۶) رمان نویس، داستان کوتاه پرداز، ناشر و مقاله‌نویس هندی بود. او که به زلال‌نویسی با آمیزهٔ کنایه، تغزل، خردنمایی و طنزی دلربا شهیر است، برجسته‌ترین نویسندهٔ هندی‌تبار نسل خود بود که بارها تا یک قدمی تصاحب جایزهٔ نوبل پیش رفت. کتاب‌هایش در باب زندگی شخصیت‌هایی است غالباً سست‌نهاد و پست فطرت در شهر کوچک و نیم‌افسانه‌ای مالگودی، با شاخصه‌های شهرهای میسور و بنگلور که سادگی‌های سنتی زندگی روستایی هند در آنها تحت‌الشعاع عادات مدرن غربی قرار گرفته‌است. نارایان خود به مثابه میانجی‌ای روشنفکر بین شرق و غرب قلمداد می‌شود. او حامل تفکرات باریک و روانشناسانه‌است که ریشه در مکتب وایسناویت هندی دارد. به روایت او، دیوسانی، در غایت پلیدی، خود می‌تواند منشأ ثباتی نو باشد.
