کریس تیلی

کریس تیلی یک باستان شناس بریتانیایی است که به خاطر مشارکت هایش در نظریه باستان شناسی پسافرایندی شهرت دارد. او در حال حاضر استاد مردم شناسی و باستان شناسی در دانشگاه کالج لندن است.
تیلی دکترای خود را در رشته مردم شناسی و باستان شناسی در دانشگاه کمبریج، جایی که شاگرد یان هادر بود، گرفت. در اوایل دهه 1980، هودر و شاگردانش در کمبریج برای اولین بار پسافرایندگرایی را توسعه دادند، رویکردی به باستان شناسی که بر اهمیت تفسیر و ذهنیت تأکید داشت، به شدت تحت تأثیر مکتب نئومارکسیست فرانکفورت. تیلی و همکار اولیه‌اش دانیل میلر از قوی‌ترین نسبی‌گرایان باستان‌شناسان پسافرایندگرای موج اول بودند و به‌ویژه از آنچه به‌عنوان پیامدهای سیاسی منفی باستان‌شناسی فرآیندی پوزیتیویستی می‌دید انتقاد داشتند. در اواخر دهه 1980 و 1990، تیلی از رویکرد ساختارگرایانه ای که هودر دنبال می کرد فاصله گرفت و به همراه مایکل شانکس و پیتر اوکو از موضع نسبی گرایی قوی دفاع کرد. برای شانکس و تیلی، تفاسیر آکادمیک از سوابق باستان‌شناسی مشروعیت بیشتری نسبت به سایر تفاسیر ندارند، و آنها ادعاهای خلاف آن را به‌عنوان تلاش‌های نخبه‌گرایانه برای کنترل گذشته می‌دانند، و اظهار می‌کنند که «هیچ راهی برای انتخاب بین گذشته‌های جایگزین وجود ندارد، مگر اینکه اساساً سیاسی باشد. زمینه.
تیلی در مقاله ای که در سال 1989 در مجله دانشگاهی Antiquity منتشر شد، آشکارا از اهداف حفاری نجات انتقاد کرد و استدلال کرد که این حفاری صرفاً برای جمع آوری "اطلاعات بیشتر و بیشتر در مورد گذشته" طراحی شده است که بیشتر آنها منتشر نشده باقی می مانند و هیچ فایده ای ندارند. به باستان شناسان یا مردم. همانطور که او گفت، "تعداد اطلاعاتی که ما در مورد گذشته جمع آوری می کنیم ممکن است به تدریج افزایش یابد، اما درک ما افزایش نمی یابد." در عوض، او استدلال کرد که جامعه باستان‌شناسی در کشورهای غربی باید انباشت مداوم داده‌های جدید از حفاری‌های نجات را متوقف کند و به جای آن بر تولید چارچوب‌های تفسیری برای تفسیر آن، و همچنین بر انتشار داده‌های عقب‌افتاده حاصل از دهه‌ها کاوش تمرکز کند.
تیلی با اثر خود در سال 1994 با عنوان پدیدارشناسی منظر، پدیدارشناسی را به باستان شناسی معرفی کرد. پدیدارشناسی در باستان شناسی مستلزم مطالعه "شهودی" اشیاء مادی، به ویژه مناظر، از نظر معانی آنها برای مردم در گذشته است، و در بریتانیا و ایالات متحده تأثیرگذار بوده است. در اواخر دهه 1990، تیلی با باربارا بندر و سو همیلتون برای بررسی مناظر عصر برنز لسکرنیک در Bodmin Moor، با تعدادی از دانشجویان UCL کار کرد.