ای. اف. هرولد انگلیسی است. هم شعر می گوید، هم برای بچه ها داستان می نویسد و هم توی مدرسه ها و جاهای دیگر برنامه های بامزه اجرا می کند. خودش می گوید نویسنده شده، چون دوست دارد همیشه خودکار دستش بگیرد یا دستش روی صفحه کلید کامپیوتر باشد. از کاغذ سفید متنفر و عاشق چای و دوش گرفتن است. به نظر آدم جالبی می آید. نه؟ تازه ریش پروپیمانی هم دارد.هرولد غیر از مجموعه ی فیزلبرت استامپ کلی کتاب دیگر هم نوشته. یکی اش هم کتاب چه چیزهایی توی ریش شاعرها پیدا می شود.
زمانی در تاریخ بشر، تمامی آثار ادبی به نوعی فانتزی به حساب می آمدند. اما چه زمانی روایت داستان های فانتزی از ترس از ناشناخته ها فاصله گرفت و به عاملی تأثیرگذار برای بهبود زندگی انسان تبدیل شد؟
