یوهان مارتنز دکترای خود را (1985) و توانبخشی خود را (1988) در علوم زیستی کاربردی در دانشگاه KU Leuven دریافت کرد. او فعالیت علمی خود را در سال 1982 در بنیاد تحقیقات فلاندر آغاز کرد. از سال 1988 به بعد او مدرس و بعداً مدرس ارشد در KU Leuven بود. وی در سال 1376 با سمت رئیس گروه سیستم‌های میکروبی و مولکولی (2005 - 2010) و همچنین رئیس مرکز تعالی علوم کاتالیزوری (2005 - 2009) به استادی این دانشگاه رسید. تخصص اصلی پروفسور مارتنز در سنتز و کاربرد مواد نانومتخلخل عامل دار در کاتالیز، جذب، جداسازی مولکولی و رهاسازی کنترل شده است. او کمک قابل توجهی به درک مکانیسم‌های مولکولی تشکیل نانوذرات ساختاریافته، زئولیت‌ها، مواد مزو متخلخل سفارشی و به طور کلی مواد متخلخل داشت. او در ایستگاه فضایی بین‌المللی آزمایش‌هایی را در زیر گرانش ریز انجام داد و تکنیک‌های فیزیکوشیمیایی پیشرفته را با هم ترکیب کرد تا مکانیسم‌های مونتاژ فوق مولکولی ساختارهای معدنی را بر روی قالب‌های قربانی آلی آشکار کند.پروفسور مارتنز هرگز محدود به یک حوزه تحقیقاتی واحد نبوده است و همیشه جذب مشکلات دنیای واقعی شده است و به دنبال همکاری با همکارانی از سایر رشته ها و به ویژه فیزیک و علوم دارویی و زیست پزشکی برای مقابله با چالش های علمی مرتبط با جامعه است.
