شمس‌الدین محمد فخرالدین فخری اصفهانی معروف به «شمس فخری» و ملقب به «افصح المتکلمین» در سال 674ق به دنیا آمد. او مانند پدرش فخرالدین فخری اصفهانی شاعر بود.وی در سال 713ق از اصفهان به لرستان سفرکرده و در آنجا کتابی مختصر در فن عروض و قوافی به نام اتابک نصرالدین احمد تألیف نموده و آن را معیار نصرتی نامیده است.
شمس فخری در عهد وزارت خواجه غیاث‌الدین محمد رشیدی به عراق آمد و در سال 732ق در قم مقیم شد و در آنجا قصیده‌ای مصنوع با عنوان «مخزن البحور و مجمع الصنایع» در مدح این وزیر سرود.
پس از به‌قتل‌رسیدن خواجه در سال 736ق مدتی در اصفهان ماند، سپس به شیراز رفت و در سلک ملازمان امیر جمال‌الدین شاه شیخ ابواسحاق اینجو درآمد و در آنجا بخش بدایع الصنایع و لغت فرس را بر معیار نصرتی افزود و آن را به نام و لقب و کنیت جمال‌الدین ابواسحاق اینجو موشح گردانید و معیار جمالی و مفتاح ابواسحاقی نام نهاد. تاریخ خاتمه کتاب در پایان لغت فرس سال 745ق ذکر شده است.