رفیع‌الدّین مسعود لنبانی از گویندگان معروف و از نمایندگان شعر نیمه اول سده هفتم اصفهان و منسوب به «لنبان» است. او از معاصران کمال‌اسماعیل اصفهانی و نجیب‌الدّین جرفادقانی و مانند پدرش، رفیع‌الدّین عبدالعزیز، از شاعران وابسته به دستگاه آلِ خجند بود.

لنبانی علاوه‌بر بعضی از بزرگان خجندی و حکومتیان شهر، جلال‌الدین خوارزمشاه را هم که در جنگ‌وگریزهای خود، در سال‌های ۶۲۱ و ۶۲۵ ق به اصفهان آمد، ستوده است. شعر او در این ستایش‌ها گذشته از آنکه نمونه‌ای از آثار قصیده‌سرایان سده هفتم را به دست می‌دهد، به‌سببِ پیوندش با آخرین «سلطان» شجاع و ناکام خوارزمشاهی و بعضی از حاکمان محلّی، زوایایی از تاریخ نیمۀ اوّل سده هفتم اصفهان را روشن می‌کند؛ همچنان‌که ستایش او از مظفرالدّین ابوبکر بن سعد زنگی، حاکم فارس، مانند مدایح کمال اسماعیل، نگرانی گوینده‌هایی از جامعه فرهنگی اصفهان را از ناامنی و پریشانی اوضاع شهر نشان می‌دهد.