موسی جوان حقوقدان، نویسنده و نماینده مجلس شورای ملی بود که به زبان‌های روسی، انگلیسی، فرانسه و عربی نیز مسلط بود. او در سال ۱۳۰۴ خورشیدی برای ادامه تحصیل به اروپا رفت و در پاریس در رشته حقوق دکترا گرفت و پس از بازگشت به تهران، به خدمت عدلیه درآمد. سپس به وزارت داخله (کشور) منتقل و رئیس بلدیه (شهردار) مشهد شد. پس از چندی، از مشاغل دولتی کناره گرفت و در تهران به وکالت دادگستری پرداخت و به عضویت انجمن بلدیه (شورای شهر) پایتخت انتخاب شد. اعضای انجمن او را به نایب رئیسی برگزیدند. در سال ۱۳۱۴ دکتر موسی جوان به نمایندگی شهر ری به مجلس شورای ملی رفت (دوره دهم) و این کرسی را تا دوره سیزدهم حفظ کرد. دوره سیزدهم دو ماه پس از اشغال ایران در شهریور ۱۳۲۰ و کناره‌گیری رضا شاه از قدرت آغاز شد. دکتر جوان به مخالفت با پیمان اتحادی برخاست که محمدعلی فروغی نخست‌وزیر وقت با متفقین بست. دکتر جوان در ادامه مجلس از مخالفان سرسخت دولت‌هایی بود که سر کار آمدند و نطق‌های تندی علیه عملکرد این دولت‌ها می‌کرد تا اینکه سرانجام در هفتم آبان ۱۳۲۱ از نمایندگی استعفا داد.