کاگا نو چیو (加賀 千代[1]؛ تلفظ ژاپنی: [kaꜜ.ɡa no | tɕiꜜ.jo, kaꜜ.ŋa-]،[2] 1703 - 2 اکتبر 1775)، همچنین با نام چیو-جو (千代女[3]؛ [tɕiꜜ.jo.(d)ʑo]،[2] به معنای «بانو چیو»[a]) یا چیو-نی (千代尼[4]؛ به معنای «چیو راهبه») شناخته می‌شود، شاعر ژاپنی دوره ادو و یک راهبه بودایی بود.[5] او به طور گسترده به عنوان یکی از بزرگترین شاعران هایکو (که در آن زمان هوکو نامیده می‌شد) شناخته می‌شود. برخی از برجسته‌ترین آثار چیو عبارتند از «شکوه صبح»، «موهایم را بالا می‌اندازم» و «دوباره زنان».