کتاب زیبایی غروب

کتاب «زیبایی غروب» نوشته فرانک برون، روزنامه‌نگار نیویورک تایمز، ترکیبی از خاطرات شخصی و تأملات اجتماعی است که به دنبال تجربه‌ای واقعی نوشته شده: از دست دادن بینایی در یک چشم بر اثر سکته‌ی ناگهانی عصب بینایی. برونی در کتاب توضیح می‌دهد چگونه این اتفاق غیرمنتظره، او را وادار کرد دیدگاهش را نسبت به سلامت، موفقیت و معنا در زندگی بازبینی کند.
در آغاز روایت نویسنده لحظه‌ی بیدار شدن با تاری دید را توصیف می‌کند؛ از شوک اولیه تا زمانی که پزشکان به او می‌گویند ممکن است بینایی چشم دیگرش را هم از دست بدهد. او از این نقطه وارد مرحله‌ای از ترس، انکار و در نهایت پذیرش می‌شود. کتاب با جزئیات زندگی روزمره‌اش در مواجهه با این تغییر ادامه می‌یابد: دشواری در رانندگی، خواندن، تشخیص چهره‌ها و نگرانی از آینده‌ی شغلی.
برونی با افرادی مصاحبه می‌کند که با انواع محدودیت‌های جسمی و حسی زندگی می‌کنند؛ هدف او این است که بفهمد دیگران چگونه خود را با بدن و شرایط جدیدشان وفق داده‌اند. این گفت‌وگوها باعث می‌شود نویسنده از تجربه‌ی شخصی‌اش فراتر برود و درباره‌ی مفهوم ناتوانی، سازگاری و نقش جامعه در مواجهه با ضعف‌های انسانی فکر کند.
برونی به بازتعریف مفاهیمی مثل موفقیت، سلامت و زیبایی می‌پردازد. او فرهنگ آمریکایی کمال‌طلبی و وابستگی به ظاهر یا کارایی کامل را زیر سوال می‌برد و پیشنهاد می‌کند ارزش انسان را باید در درک، همدلی و توان سازگاری دید. عنوان کتاب از همین نگاه می‌آید: غروب زیباست چون محدود و گذراست همان‌طور که بینایی و زندگی نیز چنین‌اند.