در بین دولتمردان رژیم پهلوی، امیرعباس هویدا از معدود افرادی است که در طی سی سال و اندی حضور در مصادر مختلف اداری و سیاسی که مهم‌ترین آن نخست‌وزیری بود هرگز از پیشینه‌ی خانوادگی خویش سخن نگفت. اولین‌باری که از گذشته‌ی تاریخی خاندان هویدا سخن به میان آمد زمانی بود که او در کابینه‌ی حسنعلی منصور، متصدی وزارت دارایی شد. در این زمان مشخص شد که پدربزرگ وی، میرزارضا قناد، از بهائیان مخلص عباس افندی است. هویدا پس از تحصیل در بلژیک به اشتغال در صلیب سرخ این کشور درآمد. از جمله مشاغلی که وی تا پایان عمر متصدی آن بود چنین اعلام شده است: دبیر نمایندگی شاهنشاهی در ایران، منشی وزیر امور خارجه، کارمند سازمان ملل و رییس قسمت روابط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در ژنو، مستشار سفارت شاهنشاهی در آنکارا، معاون رییس هیات‌مدیره‌ی شرکت نفت، وزیر دارایی، و نخست‌وزیر. از جمله خصایلی که برای وی بر شمارده‌اند عبارت است از: غرب‌زدگی، تجمل‌گرایی، تملق‌گویی، رفیق‌بازی، زیرکی، عوام‌فریبی، محافظه‌کاری، و عیاشی. وی سرانجام در پانزدهم مرداد 1356 پس از 4572 روز از نخست‌وزیری استعفا داد و صندلی صدارت را به رقیب دیرینه‌ی خویش جمشید آموزگار واگذاشت. کودتایی که امیرعباس هویدا انتظار آن را می‌کشید با درایت امام خمینی (ره) خنثی گردید و فردای آن روز انقلاب به پیروزی رسید. در این حال وی به دست نیروهای مردمی افتاد و سرانجام در 1385/1/18 به اعدام محکوم شد. از جمله موارد اتهام وی عبارت‌اند از: فساد در ارض؛ قیام علیه امنیت و استقلال کشور با تشکیل کابینه‌های دست‌نشانده‌ی آمریکا و انگلیس در حمایت از منافع استعمارگرایان؛ اقدام بر ضد حاکمیت ملی؛ عزل و نصب وزرا و فرمانده‌هان به خواست سفارتخانه‌های خارجی؛ واگذاری منابع زیرزمینی هم‌چون نفت و مس و اورانیوم به بیگانگان و... کتاب حاضر نگاهی است بر زندگی، اقدامات و سرانجام "امیرعباس هویدا" نخست‌وزیر سابق ایران که به همراه تصاویر و دست‌نوشته‌هایی از وی به چاپ رسیده است.
کتاب قصه هویدا
مطالعات سیاسی