کتاب Confess

رمان «اعتراف» نوشته‌ی کالین هوور، نخستین بار در سال ۲۰۱۵ منتشر شد. این اثر که در مرز میان داستان عاشقانه‌ی معاصر و درامی روان‌شناختی با رگه‌هایی از تعلیق خانگی جای می‌گیرد، بار دیگر توانایی هوور در آفرینش داستان‌هایی پراحساس، شخصیت‌محور و مبتنی بر گره‌های روانی را به نمایش می‌گذارد. سبک خاص او در روایت از زبان اول شخص و بهره‌گیری از هنر بصری درون‌داستانی، «اعتراف» را به یکی از تجربی‌ترین آثارش بدل کرده است.
لحن رمان صمیمی، عاطفی و گاه سنگین است؛ روایتی دوگانه از منظر آبرن و اوون، شخصیت‌های اصلی، که امکان نگاهی ژرف به جهان درونی و تعارضاتشان را فراهم می‌سازد. ساختار روایت با درج اعترافات واقعی و ناشناس - که بعدها به دست اوون به آثار هنری تبدیل می‌شوند - لایه‌ای شاعرانه و نمادین به داستان می‌افزاید و مفهومی استعاری از «افشای حقیقت» در برابر سکوت و سرکوب می‌سازد. درون‌مایه‌ی اصلی داستان، پیرامون آبرن رید می‌گردد؛ زنی جوان که در سوگ عشق اولش، آدام، و درگیر مبارزه‌ای قانونی برای بازپس‌گیری حضانت پسرش به دالاس آمده است. او با اوون جنتری، هنرمندی مرموز و درون‌گرا آشنا می‌شود که در گالری هنری‌اش از اعترافات بی‌نام برای خلق نقاشی استفاده می‌کند. پیوند احساسی میان آن دو در بستری از رازهای سنگین، دردهای گذشته و گره‌های ناگشوده شکل می‌گیرد؛ گره‌هایی که با بازگشت تری، دوست‌پسر سابق آبرن، و آشکار شدن گذشته‌ی پنهان اوون، به نقطه‌ی بحرانی می‌رسد. تمرکز داستان بر این پرسش است که آیا عشق، در میان ویرانه‌های اعتماد، توان بازسازی خود را دارد یا نه. مضامینی چون فقدان، احساس گناه، قدرت اعتراف، رستگاری، و تأثیر التیام‌بخش هنر، لایه‌های معنایی اثر را شکل می‌دهند. آبرن، نماینده‌ی انسانی است که برای پذیرش فقدان و احقاق حقوقش می‌جنگد، در حالی که اوون، با استفاده از اعترافات دیگران، مرزی میان هنر و شفا ایجاد می‌کند. رابطه‌ی میان آن‌ها، نه صرفا یک عاشقانه، بلکه آزمونی برای صداقت، فداکاری و بازسازی معنای عشق در مواجهه با گذشته است. شخصیت‌پردازی، به ویژه در مورد آبرن و اوون، روان‌کاوانه و متعهدانه است. آبرن زنی مقاوم، دارای اصول اخلاقی و دل‌مشغول فرزندش، و اوون مردی حساس، زخم‌خورده و رازدار است. حتی اعترافاتی که در لابه‌لای روایت درج می‌شوند، همچون شخصیت‌های خاموشی هستند که نماینده‌ی شرم، تردید، امید و دردهای پنهان در جامعه‌اند. شخصیت‌های فرعی، مانند تری، برادر آدام یا پدر اوون، به‌درستی در خدمت شکل‌گیری تنش‌های اخلاقی و دراماتیک داستان به کار گرفته شده‌اند. رمان «اعتراف» در زمان انتشار، با استقبال چشم‌گیری مواجه شد و جایزه‌ی بهترین رمان عاشقانه‌ی Goodreads Choice را در سال ۲۰۱۵ به دست آورد. نقدهای خوانندگان در پلتفرم‌هایی چون Goodreads و Amazon، به‌طور میانگین نمره‌ای بالای ۴ از ۵ به آن داده‌اند. ستایش‌ها معمولا متوجه عمق عاطفی داستان، استفاده‌ی نوآورانه از هنر در روایت، و پایان‌بندی احساسی آن هستند. از سوی دیگر، برخی خوانندگان نثر ساده، کلیشه‌های گاه ملودراماتیک و ادعاهای تملک‌آمیز اوون نسبت به آبرن را قابل انتقاد دانسته‌اند.
در نهایت، «اعتراف» برای خوانندگانی که در پی داستانی عاشقانه با زیرلایه‌های روان‌شناختی، عناصر هنری و پیچیدگی‌های اخلاقی هستند، انتخابی درگیرکننده و تأثیرگذار خواهد بود. گرچه شاید همه‌ی مخاطبان با سبک اغراق‌شده یا ضرب‌آهنگ عاطفی داستان ارتباط برقرار نکنند، اما ظرفیت آن در خلق همدلی و لمس زخم‌های پنهان، آن را به یکی از آثار شاخص هوور بدل کرده است.