بعضی آدم‌ها را نمی‌توانی دوست بداری، هرقدر هم که به تو نزدیک باشند و ادعای بزرگتری کنند. حتی اگر تورا از بن‌بست زندگی رهایی داده باشند حسی ته دلت می‌گوید به راهی هدایتت خواهند کرد که انتهایش دره‌ای مخوف و ترسناک است، بعضی هم دوست‌داشتنی‌اند با اینکه همخون تو نیستند، تا عمق جان می‌توانی اعتماد کنی تا زنده بمانی و زندگی کنی و فقط دوست بداری، از آن دست دوست‌داشتنهایی که عشق نیست و فکر نبودنشان آزارت می‌دهد، همدم‌هایی که در پناهشان آسوده نفس می‌کشی، اما به مرور زمان وقتی پای عشق در میان می‌آید و عاشق می‌شوی
زندگی بدون اوست که برایت می‌شود کابوس تنهایی و دلواپسی.
کتاب دلواپسی
آوای چکامه