هرچند کتاب پیش رو را در مفهوم قدیمش نتوان سفرنامه خواند ، اما برای خواننده‌ی عام آن را سفرنامه توان گفت، همان‌که در ادب کهن فارسی از آن به نام رحله یاد شده است. درست است که سفرنامه‌نویسی در ادبیات ایران گذشته‌ای طولانی دارد؛ اما در مقام مقایسه، هم به لحاظ کمیت و هم به لحاظ محتوی با سفرنامه‌هایی که در یونان و روم باستان و نیز با سفرنامه‌هایی که بعد از وقوع رنسانس و کشف راه‌های جدید دریایی و نیز تولد بورژوازی تجاری جدید، در اروپا تدوین گردید، تفاوت‌هایی وجود دارد. به‌غیراز قرون سوم تا پنجم که در دنیای مسلمانان سفرنامه‌نویسانی پیدا شدند در پی کشف سرزمین‌های تازه بودند تا با شناخت مسالک و ممالک آن روزگاران، کتاب‌های راهنمایی تهیه نمایند تا جنگ‌آوران و مسلمانان را کمک کند تا بهتر و بیشتر به فتح و تصرف آن سرزمین‌ها نائل آیند، در سایر قرون و اعصار چنین نبود است.
افسر