کتاب برگه های سفید ، دیوهای سیاه

«برگه‌های سفید، دیوهای سیاه» نوشته محمد مهاجرانی داستانی است که در آن، هنر به سلاحی برای مقاومت بدل می‌شود. این کتاب، خواننده را به شهر محاصره‌شده‌ی غزه و به درون بیمارستان شفا می‌برد؛ جایی که محیا، دختری مجروح، بر روی تخت بستری است. او به جای آنکه تسلیم سکوت و وحشت شود، برگه‌های سفید کاغذ را به میدان نبرد خود تبدیل می‌کند. هر نقاشی او، یادداشتی روزانه از جهاد و پایداری شهری است که زیر آتش قرار دارد و هر رنگی که بر کاغذ می‌نشیند، فریادی است علیه دیوهای سیاهی که سرزمینش را اشغال کرده‌اند. این اثر که در حین وقایع طوفان الاقصی جان گرفته، بیانگر ثبت حقیقت از نگاه یک کودک فلسطینی است.
ماجرا با یک آرزوی ساده و کودکانه آغاز می‌شود: محیا می‌خواهد برای جشن تولد دوستش، میلا، یک عروسک هدیه بخرد. این تصویر معصومانه، در تضادی تکان‌دهنده با واقعیت جنگ قرار می‌گیرد، زیرا همان روز بازار بمباران می‌شود و محیا خود را زخمی بر تخت بیمارستان می‌یابد. پدرش که یک مبارز فلسطینی است، برای او چند برگه‌ی سفید می‌آورد تا تنهایی‌اش را با نقاشی پر کند. این برگه‌های سفید، به تدریج به نقاسی هایی از جنایات اسرائیل تبدیل می‌شوند. نقطه‌ی اوج داستان زمانی است که سربازان اسرائیلی به بیمارستان حمله کرده و در تلاش برای از بین بردن این برگه ها، نقاشی‌ها را از طبقه‌ی پنجم به پایین پرتاب می‌کنند. اما این عمل، به جای نابودی، باعث پراکنده شدن حقیقت می‌شود و سرآغاز فصل جدیدی از داستان را رقم می‌زند. در این کتاب داستان محیا، به نوعی داستان تمام کودکانی است که در سراسر جهان طعم بی‌عدالتی را می‌چشند.
«برگه‌های سفید، دیوهای سیاه» داستان تقابل امید و ویرانی است. این کتاب توضیح می‌دهد که چگونه گاهی شکننده‌ترین چیزها، مانند یک برگه‌ی کاغذ در دستان یک کودک، ممکن به ماندگارترین سلاح برای ثبت حقیقت و مبارزه با فراموشی تبدیل شود. کتاب برای کسانی که می‌خواهنند کودکانشان را به سبک جهادی تربیت کنند، توصیه می‌شود.