کتاب قصه ی کفاش و کیسه ی طلا

داستان «قصه‌ی کفاش و کیسه طلا» (Le Savetier et le Financier) یکی از افسانه‌های معروف ژان دو لافونتن، نویسنده و شاعر فرانسوی قرن هفدهم، است. این حکایت، همانند دیگر آثار لافونتن، با استفاده از شخصیت‌هایی انسانی یا حیوانی، مفاهیم اخلاقی و اجتماعی را به روشی ساده و در عین حال تأمل‌برانگیز به مخاطب منتقل می‌کند.
داستان از این قرار است: یک کفاش فقیر در همسایگی یک مرد ثروتمند زندگی می‌کرد. این کفاش با وجود تنگدستی، مردی شاد و خوشحال بود. او روزها با آواز خواندن کار می‌کرد و شب‌ها با خیالی آسوده به خواب می‌رفت. صدای شاد او که فضای اطراف را پر می‌کرد، اغلب موجب آزردگی و حسادت همسایه ثروتمندش می‌شد، مردی که با وجود تمام دارایی‌هایش، همواره نگران اموالش بود و شب‌ها به سختی می‌توانست به خواب برود. روزی، مرد ثروتمند که از زندگی آرام کفاش به ستوه آمده بود، تصمیم می‌گیرد با دادن کیسه‌ای پر از طلا به او، زندگی‌اش را تغییر دهد. کفاش که هرگز چنین ثروتی ندیده بود، با خوشحالی کیسه طلا را می‌پذیرد.
اما از آن پس، زندگی کفاش تغییر می‌کند. دیگر نمی‌تواند با خیال راحت کار کند، زیرا همواره نگران دزدیده شدن طلاهایش است. صدای آوازش خاموش می‌شود و شب‌ها از ترس و اضطراب خواب به چشمانش نمی‌آید. شادی و آرامش که تا پیش از آن بخش جدایی‌ناپذیر از زندگی او بودند، اکنون جایشان را به نگرانی و استرس داده‌اند.
پیام اخلاقی این حکایت ساده اما عمیق، این است که ثروت لزوما به معنای خوشبختی یا آرامش نیست. گاهی اوقات، سادگی و قناعت می‌تواند به زندگی شادتر و آسوده‌تری منجر شود. لافونتن در این داستان با ظرافت به ارزش آرامش خاطر و رضایت از آنچه که داریم اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که انسان‌ها برای خوشبختی نیازی به مال و منال ندارند. او با طنز و نمادگرایی، انتقادی به جامعه و تفاوت‌های طبقاتی زمانه‌اش وارد می‌کند و به مخاطب یادآوری می‌کند که ارزش‌های درونی و رضایت از زندگی، بسیار مهم‌تر از دارایی‌ها و مقام‌های اجتماعی هستند.