کتاب« استراتژیهای توسعهی ویتنام» اثر پی یترو ماسینا، به بررسی مسیر توسعه و اصلاحات اقتصادی ویتنام در اواخر دهه ۱۹۸۰ میپردازد و تلاش میکند با نگاهی فراتر از روایتهای رایج، ابعاد پیچیده رشد اقتصادی این کشور را واکاوی کند. نویسنده در این کتاب نشان میدهد که ویتنام چگونه توانسته است در عین گذار به اقتصاد بازار، چارچوبی سوسیالیستی را حفظ کرده و مدلی منحصربهفرد از «اقتصاد بازار با جهتگیری سوسیالیستی» ارائه دهد. ماسینا در بخش نخست کتاب، زمینه تاریخی و سیاسی ویتنام را از دوران انقلاب و جنگ تا آغاز اصلاحات اقتصادی بررسی میکند و توضیح میدهد که چه شرایطی این کشور را به سوی تغییرات بنیادین در سیاستهای توسعه سوق داد. سپس به نقش دولت در این فرایند میپردازد و استدلال میکند که برخلاف الگوهای توسعهای صرفا بازارمحور، در ویتنام دولت همچنان جایگاهی کلیدی در هدایت و تنظیم روابط اقتصادی داشته است. یکی از مباحث اصلی کتاب، چگونگی کاهش فقر و در عین حال افزایش نابرابری اجتماعی در دوران رشد اقتصادی است. نویسنده نشان میدهد که اگرچه سیاستهای جدید به بهبود سطح زندگی میلیونها نفر منجر شده، اما نابرابری میان مناطق و گروههای اجتماعی همچنان پابرجاست و این موضوع یکی از چالشهای اصلی آینده توسعه در ویتنام خواهد بود. علاوه بر این، تأثیر بحران مالی آسیای شرقی در دهه ۱۹۹۰ بر اقتصاد ویتنام و واکنشهای دولت به این بحران نیز مورد توجه قرار گرفته است. کتاب به جنبههای نهادی و بوروکراتیک توسعه نیز میپردازد و بررسی میکند که چگونه ساختارهای حکمرانی و شیوههای نمایندگی منافع، مسیر اصلاحات را شکل دادهاند. مقایسه ویتنام با دیگر کشورهای شرق آسیا همچون کره جنوبی و ژاپن نیز ابزار مهمی برای فهم بهتر مدل توسعه ویتنام در بستر منطقهای است. در پایان، ماسینا نتیجه میگیرد که مسیر توسعه ویتنام همزمان با فرصتها و چالشهای جدی همراه است. موفقیتهای اقتصادی این کشور نشان میدهد که الگوهای جایگزین برای توسعه در جهان جنوب امکانپذیرند، اما برای پایداری آن، باید میان رشد اقتصادی، عدالت اجتماعی و انسجام سیاسی توازن برقرار شود.